Rondreis & back home ...
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Nicole
26 Januari 2010 | Nederland, Bladel
Hallo allemaal!
En zo ben ik alweer aangekomen bij het laatste reisverslag van mijn buitenlandse avontuur! Op het moment ben ik weer in het land van fietsen, tulpen, windmolens, friettenten, tolerantie en coffeeshops (om maar even het stereotype aan te halen dat buitenlanders van ons land hebben– echt waar, velen denken dat heel Nederland is zoals Amsterdam er in hun ogen uitziet; kortom, ‘heaven on earth’). Uiteraard gaat dit reisverslag voornamelijk over mijn ervaringen tijdens onze backpack door Oost Europa.
De avond en nacht van 2 januari hebben we doorgebracht in Szimpla om afscheid te nemen van alle buitenlandse studenten die in Budapest zouden achterblijven of naar huis zouden vertrekken. In de middag van 3 januari hebben we met zijn negenen de trein naar Ljubljana genomen (de vijf Nederlanders (Claire, Dan, Floris, Linda en ik), twee Aziatische meiden (Pauline en Sophia) en twee Italianen (Jessica en Roberto)). Na een treinreis van ongeveer 8 tot 9 uur kwamen we eindelijk op bestemming. In het hostel herenigden we weer met Danny, Hilary en Anthony (respectievelijk Amerikaan, Canadese en Belg). Het dak kon er meteen weer af, aangezien Danny na middernacht jarig was. We zijn die avond in het hostel blijven borrelen, omdat het onmogelijk is om in Ljubljana op zondagavond een kroeg te vinden die geopend is. De volgende dag hebben we Ljubljana bezichtigd. ’s Avonds zijn we met de hele groep naar een Thais restaurant geweest, want dit was onze laatste avond samen. Na het eten hebben we nog een barretje opgezocht, ‘Skelleton’ genaamd; de naam zegt genoeg, overal hingen skeletten (zelfs skeletten in kooien), enge portretten en het toilet was verstopt achter een boekenkast. De volgende dag hadden we ook nog wat tijd om de stad te bezichtigen, want onze trein naar Zagreb vertrok pas in de middag. Ljubljana zelf is erg klein en compact, dus je hebt de stad binnen een paar uur gezien. Niettemin, de stad was prachtig, zowel als de foto’s; het feit dat alles onder een laag sneeuw bedekt lag draagt daar zeker aan bij! Natuurlijk zijn er daarom ook vele sneeuwbal gevechten gehouden. Van de treinreis naar Zagreb heb ik ook de nodige foto’s gemaakt; prachtig ondergesneeuwde bomen, bergen en weilanden.
Rond 17:00 kwamen we aan op het station in Zagreb, waar Jessica en Roberto ons op stonden te wachten (zij hebben ook Ljubljana – Zagreb – Sarajevo – Belgrado bezocht, maar dit alles in een sneller tempo dan wij omdat zij maar 7 dagen de tijd hadden). Die avond hebben we samen gedineerd en een paar donkere biertjes gedronken (er was een brouwerij bij het restaurant). De volgende dag zijn we vroeg uit de veren gegaan om Zagreb te bezichtigen. We hadden twee stadswandelingen op de kop kunnen tikken bij de ‘tourist information office’; deze wandelroutes hebben we gelopen. Wederom een prachtige stad bedekt met sneeuw en ook vrij klein en compact. In vergelijking met Ljubljana vond ik Zagreb wat sfeervoller, terwijl ik Ljubljana mooier vond. Die avond hebben we gedineerd in een Italiaans restaurant voordat we de nachtbus naar Sarajevo namen.
Na een slopende, 8 uur durende busreis kwamen we om 6 uur ’s ochtends in Sarajevo op het busstation aan. Natuurlijk is er rond dit tijdstip nog weinig open. Gelukkig vonden we een plekje waar we thee konden drinken tot het office van het Harris Hostel was geopend (09:00). We konden meteen in onze kamer (een flinke meevaller, want normaal kun je pas rond de middag inchecken), we zijn toen rechtstreeks in ons bedje gekropen. Één ding was duidelijk; ’s nachts reizen was niets voor ons! Na de nodige uren slaap was ons humeur gelukkig ook wat verbeterd. Weer helemaal vrolijk, fris en fruitig gingen we naar een cafeetje met Jessica en Roberto. Dit tentje was in Turkse stijl; lage tafeltjes, kussens op de grond, Oosterse decoratie, waterpijpen en allerlei soorten thee. Toen brak de tijd aan om definitief afscheid te nemen van Jessica en Roberto. Die avond dineerden we weer met zijn vijfjes. Heel leuk restaurantje trouwens, een familiezaak verwacht ik, goede kwaliteit voor weinig geld. De volgende dag ben ik er ’s ochtends alleen op uitgetrokken, want de anderen waren de vorige avond gaan stappen en wilden natuurlijk lekker uitslapen. Ik heb die ochtend wat rondgewandeld in het oude centrum van Sarajevo. Er hangt een heel gemoedelijk sfeertje in de stad, iedereen heeft de tijd en is vriendelijk. Verder zie je behoorlijk wat invloeden uit het Oosten en natuurlijk veel Moskeen (in het totaal telt Sarajevo 73 Moskeen). ’s Middags hebben we met zijn allen een ‘city tour’ gedaan met een gids. Deze man reed ons rond in een jeep en liet de mooiste plekjes buiten het centrum zien. De tour was voornamelijk bedoeld om ons wat over de oorlog bij te brengen. Zo zagen we het ‘Holiday Inn’ hotel waar de buitenlandse verslaggevers verbleven, huizen met kogelgaten, gebombardeerde gebouwen en het tunnel museum. In het tunnel museum zagen we een film over de oorlog, er hingen krantenartikelen uit allerlei landen en, als hoogtepunt, mochten we zelf een stukje de tunnel in. Deze 760m lange tunnel verbond het bezette Sarajevo met de buitenwereld. Voedsel, water en wapens werden aangevoerd door middel van deze tunnel, door en voor de Bosnische bevolking en het leger. Ten slotte hebben we met de jeep rondgereden aan de rand van de stad, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de stad; Sarajevo ligt namelijk tussen de bergen. Persoonlijk vind ik Sarajevo de mooiste stad die we bezocht hebben. Ook hadden we in deze stad het meest luxe hostel van de reis; een soort vakantiehuisje op een heuvel met prachtig uitzicht.
De volgende dag hebben we een dagtripje gedaan naar Mostar. Dit stadje in Bosnië staat bekend om de overblijfselen van de oorlog en de oude brug die de Moslim bevolking van de Christenen scheidt. Helaas regende het die dag pijpenstelen, waardoor we na een busreis van ongeveer 2 uur, een uurtje door de regen hebben rondgewandeld, toen snel een lunchroom binnen gegaan, en vervolgens weer aan een 2 uur durende terugreis begonnen.
De volgende ochtend stapten we weer een bus in, naar onze volgende bestemming Belgrado. Rond etenstijd kwamen we aan in deze gigantische, drukke stad. Die avond hebben we ons buikje rond gegeten in een zeer goedkoop restaurant waar je een enorme hoeveelheid vlees krijgt. Angelo, een Italiaan, is die dag ook naar Belgrado gekomen vanuit Budapest om ons drie daagjes te vergezellen. Die avond hebben we samen nog een drankje gedaan in het hostel. De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen, toen uitgebreid een lunch bereid in het hostel en tegen de tijd dat het donker was gingen we eindelijk naar buiten. Van ‘sightseeing’ is die dag dus niet veel gekomen. ’s Avonds zijn we met alle jongeren die in het hostel verbleven gaan stappen in een vrij alternatief barretje, de enige pub die geopend was die avond. De volgende dag heb ik nog wat rondgewandeld door de stad met Dan en Floris. ’s Avonds ben ik naar een pub geweest met Angelo, Dan en Richy (een jongen uit Nieuw Zeeland, die in hetzelfde hostel verbleef).
De dag daarna namen we de trein naar Timisoara in Transylvanie. Daar werden we in het hostel door de eigenaar verwelkomd met een regionaal wijntje. Daarna zijn we op zoek gegaan naar een studentenbarretje. De volgende dag hebben we de stad bekeken, wat wel mogelijk was binnen een paar uur. Helaas moesten we toen onze plannen wijzigen, omdat alle hostels in Cluj vol zaten en we in Debrecen, onze volgende bestemming, ook geen slaapplek konden vinden. Toen hebben we besloten om weer terug te gaan naar het oude vertrouwde Budapest. Natuurlijk konden we het niet laten om een drankje te doen in onze stamkroeg ‘Szimpla’. Het was wel vreemd om weer terug te zijn in Budapest; mensen waarvan je al afscheid had genomen, zie je weer terug en kun je nogmaals afscheid van nemen. Verder is het ‘backpack gevoel’ ook opeens weg, als je tussendoor even ‘thuis’ komt. Uiteindelijk zijn we twee nachten in Budapest gebleven. Cluj werd van het lijstje geschrapt en we hebben besloten om vanaf dat moment in Hongarije te blijven.
Debrecen was de volgende bestemming. We kwamen aan in Debrecen rond etenstijd, dus we zijn weer gaan uit eten. Die avond zijn we gaan stappen; Tim, een Amerikaanse jongen die we in Belgrado in het hostel hebben leren kennen en die een half jaar in Debrecen heeft gestudeerd, bracht ons naar de leukste uitgaansgelegenheden voor studenten. De volgende dag hebben we de stad bekeken, wederom uit eten en geborreld.
De daaropvolgende dag hebben we rond 12’en de trein genomen naar Pecs; deze Hongaarse stad is in januari uitgeroepen tot culturele stad van 2010. Linda besloot om niet meer mee verder te reizen maar terug te gaan naar Budapest. Aangekomen in Pecs, hebben we onze spullen geloosd in het hostel, zijn we gaan uit eten en daarna weer aan het bier gegaan. Voor een maandagavond in Pecs hebben we ons nog prima vermaakt. De volgende dag hebben we de stad bekeken. Het is een mooie, kleine stad, maar ze waren nog flink bezig met restaureren om de stad voor te bereiden op de toeristenstroom die ze verwachten in de zomer. ’s Avonds hebben we de trein terug naar Budapest genomen.
De 20e werd het hoog tijd voor het kopen van souvenirs en afscheid nemen van mijn tandempartner, Martí. Daarna zijn we met de Nederlanders gaan uit eten bij één van onze favoriete restaurantjes, ‘Soul Café’, en daarna voor de laatste keer gaan stappen in ‘Morrissons 2’ om Floris’ verjaardag te vieren. De volgende dag hebben we lekker rustig aan gedaan en ’s avonds voor de aller-allerlaatste keer naar ‘Szimpla’ geweest met zijn viertjes. De volgende ochtend om half 8 stond de taxi alweer voor de deur, dat was het begin van de terugreis… Helaas zat het ons niet mee, aangekomen op het vliegveld kregen we te horen dat onze vlucht 2 uur vertraging had. Gelukkig had ik Linda en Dan als gezelschap, en een stok kaarten, dus zo zijn we de tijd doorgekomen. Om 14:05 landden we eindelijk in Eindhoven en stonden mijn ouders en Roel op me te wachten. Natuurlijk heb ik ze meteen overspoeld met al mijn verhalen en alle foto’s laten zien (jullie hebben geluk, ik heb maar een kleine selectie van de foto’s online gezet…). ’s Avonds stonden er vier vriendinnen op de stoep die een ‘surprise party’ hadden georganiseerd voor mij! Dus dat was een leuke thuiskomst! Natuurlijk is het wel raar om weer in Nederland te zijn, het is heel anders dan mijn leventje in Budapest, maar gek genoeg wen je toch weer heel snel aan het reilen en zeilen in Bladel (tot dusver heb ik nog het meeste moeten wennen aan de kleine biertjes, omdat je in Budapest altijd halve liters krijgt haha).
Dit was het dan, mijn allerlaatste verslagje over mijn onvergetelijke buitenlandse ervaring! Ik hoop dat ik jullie een beetje een indruk heb kunnen geven van mijn tijd in Budapest. De reacties op mijn verslagen vond ik heel erg leuk!
Liefs,
Nicole
P.S. foto’s op http://www.mijnalbum.nl/Album=OZETNUNF
En zo ben ik alweer aangekomen bij het laatste reisverslag van mijn buitenlandse avontuur! Op het moment ben ik weer in het land van fietsen, tulpen, windmolens, friettenten, tolerantie en coffeeshops (om maar even het stereotype aan te halen dat buitenlanders van ons land hebben– echt waar, velen denken dat heel Nederland is zoals Amsterdam er in hun ogen uitziet; kortom, ‘heaven on earth’). Uiteraard gaat dit reisverslag voornamelijk over mijn ervaringen tijdens onze backpack door Oost Europa.
De avond en nacht van 2 januari hebben we doorgebracht in Szimpla om afscheid te nemen van alle buitenlandse studenten die in Budapest zouden achterblijven of naar huis zouden vertrekken. In de middag van 3 januari hebben we met zijn negenen de trein naar Ljubljana genomen (de vijf Nederlanders (Claire, Dan, Floris, Linda en ik), twee Aziatische meiden (Pauline en Sophia) en twee Italianen (Jessica en Roberto)). Na een treinreis van ongeveer 8 tot 9 uur kwamen we eindelijk op bestemming. In het hostel herenigden we weer met Danny, Hilary en Anthony (respectievelijk Amerikaan, Canadese en Belg). Het dak kon er meteen weer af, aangezien Danny na middernacht jarig was. We zijn die avond in het hostel blijven borrelen, omdat het onmogelijk is om in Ljubljana op zondagavond een kroeg te vinden die geopend is. De volgende dag hebben we Ljubljana bezichtigd. ’s Avonds zijn we met de hele groep naar een Thais restaurant geweest, want dit was onze laatste avond samen. Na het eten hebben we nog een barretje opgezocht, ‘Skelleton’ genaamd; de naam zegt genoeg, overal hingen skeletten (zelfs skeletten in kooien), enge portretten en het toilet was verstopt achter een boekenkast. De volgende dag hadden we ook nog wat tijd om de stad te bezichtigen, want onze trein naar Zagreb vertrok pas in de middag. Ljubljana zelf is erg klein en compact, dus je hebt de stad binnen een paar uur gezien. Niettemin, de stad was prachtig, zowel als de foto’s; het feit dat alles onder een laag sneeuw bedekt lag draagt daar zeker aan bij! Natuurlijk zijn er daarom ook vele sneeuwbal gevechten gehouden. Van de treinreis naar Zagreb heb ik ook de nodige foto’s gemaakt; prachtig ondergesneeuwde bomen, bergen en weilanden.
Rond 17:00 kwamen we aan op het station in Zagreb, waar Jessica en Roberto ons op stonden te wachten (zij hebben ook Ljubljana – Zagreb – Sarajevo – Belgrado bezocht, maar dit alles in een sneller tempo dan wij omdat zij maar 7 dagen de tijd hadden). Die avond hebben we samen gedineerd en een paar donkere biertjes gedronken (er was een brouwerij bij het restaurant). De volgende dag zijn we vroeg uit de veren gegaan om Zagreb te bezichtigen. We hadden twee stadswandelingen op de kop kunnen tikken bij de ‘tourist information office’; deze wandelroutes hebben we gelopen. Wederom een prachtige stad bedekt met sneeuw en ook vrij klein en compact. In vergelijking met Ljubljana vond ik Zagreb wat sfeervoller, terwijl ik Ljubljana mooier vond. Die avond hebben we gedineerd in een Italiaans restaurant voordat we de nachtbus naar Sarajevo namen.
Na een slopende, 8 uur durende busreis kwamen we om 6 uur ’s ochtends in Sarajevo op het busstation aan. Natuurlijk is er rond dit tijdstip nog weinig open. Gelukkig vonden we een plekje waar we thee konden drinken tot het office van het Harris Hostel was geopend (09:00). We konden meteen in onze kamer (een flinke meevaller, want normaal kun je pas rond de middag inchecken), we zijn toen rechtstreeks in ons bedje gekropen. Één ding was duidelijk; ’s nachts reizen was niets voor ons! Na de nodige uren slaap was ons humeur gelukkig ook wat verbeterd. Weer helemaal vrolijk, fris en fruitig gingen we naar een cafeetje met Jessica en Roberto. Dit tentje was in Turkse stijl; lage tafeltjes, kussens op de grond, Oosterse decoratie, waterpijpen en allerlei soorten thee. Toen brak de tijd aan om definitief afscheid te nemen van Jessica en Roberto. Die avond dineerden we weer met zijn vijfjes. Heel leuk restaurantje trouwens, een familiezaak verwacht ik, goede kwaliteit voor weinig geld. De volgende dag ben ik er ’s ochtends alleen op uitgetrokken, want de anderen waren de vorige avond gaan stappen en wilden natuurlijk lekker uitslapen. Ik heb die ochtend wat rondgewandeld in het oude centrum van Sarajevo. Er hangt een heel gemoedelijk sfeertje in de stad, iedereen heeft de tijd en is vriendelijk. Verder zie je behoorlijk wat invloeden uit het Oosten en natuurlijk veel Moskeen (in het totaal telt Sarajevo 73 Moskeen). ’s Middags hebben we met zijn allen een ‘city tour’ gedaan met een gids. Deze man reed ons rond in een jeep en liet de mooiste plekjes buiten het centrum zien. De tour was voornamelijk bedoeld om ons wat over de oorlog bij te brengen. Zo zagen we het ‘Holiday Inn’ hotel waar de buitenlandse verslaggevers verbleven, huizen met kogelgaten, gebombardeerde gebouwen en het tunnel museum. In het tunnel museum zagen we een film over de oorlog, er hingen krantenartikelen uit allerlei landen en, als hoogtepunt, mochten we zelf een stukje de tunnel in. Deze 760m lange tunnel verbond het bezette Sarajevo met de buitenwereld. Voedsel, water en wapens werden aangevoerd door middel van deze tunnel, door en voor de Bosnische bevolking en het leger. Ten slotte hebben we met de jeep rondgereden aan de rand van de stad, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de stad; Sarajevo ligt namelijk tussen de bergen. Persoonlijk vind ik Sarajevo de mooiste stad die we bezocht hebben. Ook hadden we in deze stad het meest luxe hostel van de reis; een soort vakantiehuisje op een heuvel met prachtig uitzicht.
De volgende dag hebben we een dagtripje gedaan naar Mostar. Dit stadje in Bosnië staat bekend om de overblijfselen van de oorlog en de oude brug die de Moslim bevolking van de Christenen scheidt. Helaas regende het die dag pijpenstelen, waardoor we na een busreis van ongeveer 2 uur, een uurtje door de regen hebben rondgewandeld, toen snel een lunchroom binnen gegaan, en vervolgens weer aan een 2 uur durende terugreis begonnen.
De volgende ochtend stapten we weer een bus in, naar onze volgende bestemming Belgrado. Rond etenstijd kwamen we aan in deze gigantische, drukke stad. Die avond hebben we ons buikje rond gegeten in een zeer goedkoop restaurant waar je een enorme hoeveelheid vlees krijgt. Angelo, een Italiaan, is die dag ook naar Belgrado gekomen vanuit Budapest om ons drie daagjes te vergezellen. Die avond hebben we samen nog een drankje gedaan in het hostel. De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen, toen uitgebreid een lunch bereid in het hostel en tegen de tijd dat het donker was gingen we eindelijk naar buiten. Van ‘sightseeing’ is die dag dus niet veel gekomen. ’s Avonds zijn we met alle jongeren die in het hostel verbleven gaan stappen in een vrij alternatief barretje, de enige pub die geopend was die avond. De volgende dag heb ik nog wat rondgewandeld door de stad met Dan en Floris. ’s Avonds ben ik naar een pub geweest met Angelo, Dan en Richy (een jongen uit Nieuw Zeeland, die in hetzelfde hostel verbleef).
De dag daarna namen we de trein naar Timisoara in Transylvanie. Daar werden we in het hostel door de eigenaar verwelkomd met een regionaal wijntje. Daarna zijn we op zoek gegaan naar een studentenbarretje. De volgende dag hebben we de stad bekeken, wat wel mogelijk was binnen een paar uur. Helaas moesten we toen onze plannen wijzigen, omdat alle hostels in Cluj vol zaten en we in Debrecen, onze volgende bestemming, ook geen slaapplek konden vinden. Toen hebben we besloten om weer terug te gaan naar het oude vertrouwde Budapest. Natuurlijk konden we het niet laten om een drankje te doen in onze stamkroeg ‘Szimpla’. Het was wel vreemd om weer terug te zijn in Budapest; mensen waarvan je al afscheid had genomen, zie je weer terug en kun je nogmaals afscheid van nemen. Verder is het ‘backpack gevoel’ ook opeens weg, als je tussendoor even ‘thuis’ komt. Uiteindelijk zijn we twee nachten in Budapest gebleven. Cluj werd van het lijstje geschrapt en we hebben besloten om vanaf dat moment in Hongarije te blijven.
Debrecen was de volgende bestemming. We kwamen aan in Debrecen rond etenstijd, dus we zijn weer gaan uit eten. Die avond zijn we gaan stappen; Tim, een Amerikaanse jongen die we in Belgrado in het hostel hebben leren kennen en die een half jaar in Debrecen heeft gestudeerd, bracht ons naar de leukste uitgaansgelegenheden voor studenten. De volgende dag hebben we de stad bekeken, wederom uit eten en geborreld.
De daaropvolgende dag hebben we rond 12’en de trein genomen naar Pecs; deze Hongaarse stad is in januari uitgeroepen tot culturele stad van 2010. Linda besloot om niet meer mee verder te reizen maar terug te gaan naar Budapest. Aangekomen in Pecs, hebben we onze spullen geloosd in het hostel, zijn we gaan uit eten en daarna weer aan het bier gegaan. Voor een maandagavond in Pecs hebben we ons nog prima vermaakt. De volgende dag hebben we de stad bekeken. Het is een mooie, kleine stad, maar ze waren nog flink bezig met restaureren om de stad voor te bereiden op de toeristenstroom die ze verwachten in de zomer. ’s Avonds hebben we de trein terug naar Budapest genomen.
De 20e werd het hoog tijd voor het kopen van souvenirs en afscheid nemen van mijn tandempartner, Martí. Daarna zijn we met de Nederlanders gaan uit eten bij één van onze favoriete restaurantjes, ‘Soul Café’, en daarna voor de laatste keer gaan stappen in ‘Morrissons 2’ om Floris’ verjaardag te vieren. De volgende dag hebben we lekker rustig aan gedaan en ’s avonds voor de aller-allerlaatste keer naar ‘Szimpla’ geweest met zijn viertjes. De volgende ochtend om half 8 stond de taxi alweer voor de deur, dat was het begin van de terugreis… Helaas zat het ons niet mee, aangekomen op het vliegveld kregen we te horen dat onze vlucht 2 uur vertraging had. Gelukkig had ik Linda en Dan als gezelschap, en een stok kaarten, dus zo zijn we de tijd doorgekomen. Om 14:05 landden we eindelijk in Eindhoven en stonden mijn ouders en Roel op me te wachten. Natuurlijk heb ik ze meteen overspoeld met al mijn verhalen en alle foto’s laten zien (jullie hebben geluk, ik heb maar een kleine selectie van de foto’s online gezet…). ’s Avonds stonden er vier vriendinnen op de stoep die een ‘surprise party’ hadden georganiseerd voor mij! Dus dat was een leuke thuiskomst! Natuurlijk is het wel raar om weer in Nederland te zijn, het is heel anders dan mijn leventje in Budapest, maar gek genoeg wen je toch weer heel snel aan het reilen en zeilen in Bladel (tot dusver heb ik nog het meeste moeten wennen aan de kleine biertjes, omdat je in Budapest altijd halve liters krijgt haha).
Dit was het dan, mijn allerlaatste verslagje over mijn onvergetelijke buitenlandse ervaring! Ik hoop dat ik jullie een beetje een indruk heb kunnen geven van mijn tijd in Budapest. De reacties op mijn verslagen vond ik heel erg leuk!
Liefs,
Nicole
P.S. foto’s op http://www.mijnalbum.nl/Album=OZETNUNF
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
