¡Pura vida!

Rond het middaguur leek de ergste ellende op de weg voorbij, dus toen hebben we onze tocht naar Puerto Viejo de Sarapiquí vervolgd. Onderweg zijn we nog even uitgestapt bij de Tarcoles-rivier waar een groot aantal krokodillen lag te dobberen. Ook stopten we te midden van de koffieplantages voor een lekker bakkie, en bij een groepje neusberen langs de weg. Verder hebben we vooral veel in de bus gezeten. Helaas kwamen we pas na zonsondergang (om 18 uur) aan bij de Ara Ambigua-lodge. Gelukkig konden we nog wel de roodoog-boomkikkers bewonderen in de kikkertuin. Wat een schitterende beestjes! De volgende ochtend vroeg zetten we al koers richting Caribische kust.

Niet alleen aan de vegetatie maar ook aan het weer merken we dat we aan de Caribische kant van het land zitten. Hier valt regelmatig een tropische bui. Door de stortbuien 's nachts (de eerste regen van onze vakantie!) had iedereen vrij beroerd geslapen. De reis naar Tortuguero was daardoor extra pittig. Rond het middaguur, na een 2 uur durende busreis over onverharde wegen en een boottocht van 1,5 uur, kwamen we aan in het jungleparadijsje. De volgende dag hebben we een boottocht gemaakt door het natuurreservaat Tortuguero. We hebben weer veel vogels, reptielen, apen en een luiaard (van héél dichtbij; je kon 'm bijna aanraken!) gezien. Van de zeer uitgebreide buffetten die drie keer per dag werden opgesteld, kunnen we na 3 dagen makkelijk afscheid nemen. Wat een overdaad! Amerikaanse invloeden vrees ik...

Globalisering heeft sowieso zijn sporen nagelaten in Costa Rica. Veel Amerikaanse invloeden, niet alleen qua trucks, fastfood en prijsniveau, maar ook qua omvang van veel mensen hier. Uiteraard ook Spaanse invloeden, waaronder de Spaanse taal, de rol van de katholieke kerk en rodeo's. Ook Chinese investeerders en de Italiaanse keuken hebben Costa Rica bereikt. Maar sommige Costaricaanse gebruiken zullen nooit verdwijnen: alle maaltijden gaan gepaard met rijst en bonen (ook het ontbijt!) en de leus ¡Pura Vida! komt bij alle gesprekken voorbij. Wat ik verder opvallend vind, is dat je relatief veel fietsers ziet. En net als in Azië worden paraplu's gebruikt om te beschermen tegen de zon.

Vandaag verlaten we het jungleparadijsje (waar overigens gewoon wifi was) en vertrekken we naar San José, de hoofdstad van het land. Het schijnt niet zo'n mooie stad te zijn, vooral heel crimineel. Mogelijk doen we nog een kleine stadswandeling aldaar. En dan begint de lange reis naar huis alweer...